27 Ιουν 2009

Τετρρρρρακοσίων χρρρρονών!

Μ'αρέσει πολύ αυτός ο αρρριθμός! Τετρρρρρακόσια!
Με ρωτάνε πόσο χρονών είσαι κι εγώ τους λέω πάντα Τετρρρακόσια. Όλοι γελάνε, δεν ξέρω γιατί. Εμένα πάντως μου αρέσει.

Την άλλη μέρα, αύριο, που είχαμε πάει στην παιδική χαρά και παίζαμε με κάτι άλλα παιδάκια, τον Σπύρο που δεν μου δίνει το φορτηγάκι του και γιαυτό δεν του δίνω κι εγώ το δικό μου, με ρώτησε μια γιαγιά που καθόταν στο παγκάκι πόσο χρονών είμαι. Της λέω τετρρρακόσια.
Τι; μου λέει.
Τετρρρρακόσια της λέω.
Κι αυτή άρχισε να γελάει. Γιαυτό κι εγώ θύμωσα και δεν της ξαναμίλησα.

Γιατί γελάνε όλοι με το τετρρρρακόσια;

Ας ρωτήσω τον μπαμπά μου.

- Μπαμπάάά;
- Ναι.
- Μπαμπάάά;
- Ναι σου λέω.
- Πότε θα γίνω τετρρρρακόσια χρονών;
- Σε τριακόσια ενενήντα εφτά χρόνια.
- Α...

Δεν κατάλαβα τίποτα. Αλλά γιατί γελάνε, ούτε αυτό καταλαβαίνω.
Πάω να φάω το λουκούμι που έχει βάλει στο πιάτο του ο μπαμπάς μου για τον καφέ του. Πρώτα όμως θα γλύψω τη ζάχαρη. Να δει.

1 σχόλιο:

scuba είπε...

Otan eimoun 4 xrono me rotusan to onoiro eida kai tous elega mple kai oloi gelousan.