8 Σεπ 2009

Ένα ρετσίνι στην Παλαιστίνη!

Η ξαδερφούλα μου η Δήμητρα με έμαθε ένα καταπληκτικό τραγούδι!
Βέβαια πρέπει να μας βλέπεις να κάνουμε και τις χορευτικές κινήσεις, αλλά ο μπαμπάς μου έβαλε το κινητό μπροστά μας και έγραψε μόνο τη φωνή μας.

Επίσης λέει ότι αυτό το τραγούδι είναι... πώς το λέει να δεις... ασυνάτρητο... όχι, ασυνάρτητο, έτσι το λέει. Δεν ξέρω τι θέλει να πει, αλλά εμένα μου αρέσει.
Εδώ το τραγουδάω με το Φοίβο, που έχει πλάκα γιατί προσπαθεί να πει τα λόγια όπως τα λέω εγώ και μπερδεύεται.

24 Ιουλ 2009

Εμείς και οι φίλοι του μπαμπά μου.

Εχτές το βράδυ πήγαμε μια μεγάάάλη βόλτα! Εντάξει, δεν ήταν και τόόόσο μεγάλη, αλλά ήταν λίγο μακρυά, τόσο που κατάφερα να ζαλιστώ στο αυτοκίνητο πάλι.

Ο μπαμπάς και η μαμά μου μας πήγαν σε μια παιδική χαρά δίπλα στη θάλασσα! Και μάλιστα εκεί συναντήσαμε και κάτι φίλους του μπαμπά μου, που τους γνώρισε λέει μέσα από το κομπιούτερ! Τώρα πώς γίνεται αυτό; Δεν το καταλαβαίνω!
Εγώ όταν κάθομαι στο κομπιούτερ του μπαμπά μου (όχι πολύ συχνά βέβαια, γιατί ο μπαμπάς μου δουλεύει και όλο μου λέει "Λήδα όχι τώρα, δουλεύω" και "Λήδα όταν τελειώσω θα ζωγραφίσουμε στο κομπιούτερ", αλλά όταν τελειώνει το έχω ξεχάσει εγώ, και ο μπαμπάς κλείνει το κομπιούτερ).

Τι έλεγα; Α ναι. Όταν λοιπόν κάθομαι στο κομπιούτερ του μπαμπά μου, δεν γνωρίζω κανέναν φίλο. Μόνο κοιτάμε κανένα παιδικό βιντεάκι, όπως αυτό που μου αρέσει πολύ. Αλλά πώς γίνεται να γνωρίσεις κάποιον στο κομπιούτερ;;;

Φαντάζομαι άμα μεγαλώσω θα μάθω κι εγώ. Πλάκα θα έχει.

Πήγαμε λοιπόν με τους φίλους του μπαμπά μου, και τα παιδιά τους, τον Γιώργο (που είχαμε πάει και στο playmobil μαζί), τον μικρό Παναγιώτη και τον Κωνσταντίνο. Παίξαμε στην παιδική χαρά, μετά πήγαμε και φάγαμε σε μια ωραία ταβέρνα που είχε και ένα σκύλο και φοβόμασταν. Η αλήθεια είναι ότι δεν φοβόμασταν στ'αλήθεια, αλλά μας άρεσε να κάνουμε τους φοβισμένους για να μας παίρνουν αγκαλιά ο μπαμπάς και η μαμά!

Μετά πήγαμε και για παγωτό! Εμείς βέβαια κανονικά δεν έπρεπε να φάμε, εγώ και η μαμά μου δηλαδή, γιατί είχαμε φάει και το απόγευμα, και ο μπαμπάς είπε ότι μόνο οι άντρες θα φάνε. Αυτός και ο Φοίβος δηλαδή. Πριτς! Άρχισα κι εγώ και γκρίνιαζα λίγο, και η μαμά είπε "Άντε πάρτης και της Λήδας, σιγά, πόσο θα φάει;"
Εγώ όταν το άκουσα, είπα μέσα μου ότι θα το φάω όλο, να δουν! Τελικά έφαγα τρεις κουταλιές και η μαμά είπε "τι σου είπα; σιγά μην το έτρωγε, τσάμπα το πήραμε"... Τι να κάνω, αφού είχα σκάσει!

Μου άρεσε πολύ αυτή η βόλτα που παίξαμε με τα παιδιά. Όταν γυρίσαμε σπίτι, ο μπαμπάς με ρώτησε τι μου άρεσε περισσότερο. Του απάντησα "μου άρεσε που παίζαμε συνέχεια με τα παιδάκια" και χάρηκε. Μετά ο μπαμπάς μου πήγε και ρώτησε και το Φοίβο, αλλά αυτός απάντησε ότι του άρεσαν τα σκαλοπάτια στην ταβέρνα. Μα τι λέει αυτός ο Φοίβος, θα με τρελλάνει.

Πάω τώρα να μαζέψω τα βιβλία μου, γιατί τα έχω βάλει όλα πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού γιατί κάνω τον βιβλιοπώλη.

Α, ο μπαμπάς έβγαλε και φωτογραφίες από χτες, αλλά δεν τις έχει βάλει στο κομπιούτερ ακόμα. Όταν τις βάλει θα τις βάλω κι εγώ εδώ να μας δείτε.

Γεια.

27 Ιουν 2009

Τετρρρρρακοσίων χρρρρονών!

Μ'αρέσει πολύ αυτός ο αρρριθμός! Τετρρρρρακόσια!
Με ρωτάνε πόσο χρονών είσαι κι εγώ τους λέω πάντα Τετρρρακόσια. Όλοι γελάνε, δεν ξέρω γιατί. Εμένα πάντως μου αρέσει.

Την άλλη μέρα, αύριο, που είχαμε πάει στην παιδική χαρά και παίζαμε με κάτι άλλα παιδάκια, τον Σπύρο που δεν μου δίνει το φορτηγάκι του και γιαυτό δεν του δίνω κι εγώ το δικό μου, με ρώτησε μια γιαγιά που καθόταν στο παγκάκι πόσο χρονών είμαι. Της λέω τετρρρακόσια.
Τι; μου λέει.
Τετρρρρακόσια της λέω.
Κι αυτή άρχισε να γελάει. Γιαυτό κι εγώ θύμωσα και δεν της ξαναμίλησα.

Γιατί γελάνε όλοι με το τετρρρρακόσια;

Ας ρωτήσω τον μπαμπά μου.

- Μπαμπάάά;
- Ναι.
- Μπαμπάάά;
- Ναι σου λέω.
- Πότε θα γίνω τετρρρρακόσια χρονών;
- Σε τριακόσια ενενήντα εφτά χρόνια.
- Α...

Δεν κατάλαβα τίποτα. Αλλά γιατί γελάνε, ούτε αυτό καταλαβαίνω.
Πάω να φάω το λουκούμι που έχει βάλει στο πιάτο του ο μπαμπάς μου για τον καφέ του. Πρώτα όμως θα γλύψω τη ζάχαρη. Να δει.

6 Φεβ 2009

Πρώτος, δεύτερος, τρίτος!

- Όποιος είναι πρώτος, είναι και καρότος!

- Όποιος είναι δεύτερος, είναι μάγκας και λεύτερος!

- Όποιος είναι τρίτος, είναι μαύρος γύφτος!

Εγώ είμαι καρότος, γιατί μ'αρέσουν πολύ τα καρότα. Είμαι όμως και δεύτερος, γιατί είμαι μάγκας και λεύτερος. Η Λήδα είναι τρίτη, γιαυτό είναι μαύρος γύφτος. Χαχαχα!

Δεν ξέρω ποιος μου το είπε αυτό, μάλλον η ξαδερφούλα μου η Δημητρούλα, αλλά μ'αρέσει πολύ. Πιο πολύ μ'αρέσει όμως όταν τσαντίζω τον μπαμπά μου που του το λέω συνέχεια, και κάθε φορά ο μπαμπάς μου βγαίνει μαύρος γύφτος, γιατί πάντα εγώ είμαι καρότος και μάγκας και λεύτερος.

- ΟΧΙ ΛΗΔΑΑΑΑΑΑΑ! ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΜΑΓΚΑΣ ΚΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ!!!! ΛΗΗΗΗΗΗΗΔΔΑΑΑΑΑΑ!

Ρε μπαμπάάάάάά! Πες της Λήδας ότι εγώ είμαι!!!!
Γιαυτό κι εγώ δεν σας αγαπάω! Ούτε εσένα μπαμπά, ούτε εσένα Λήδα! Μόνο τη μαμά!...



.....



Ούτε εσένα αγαπάω μαμά!

(Σημ. Μπαμπα): Αυτό συμβαίνει καμμιά 50αριά φορές τη μέρα.

4 Φεβ 2009

Παράπονα!

Εδώ Ζουλάπι.
Μπαμπά, να το ξέρεις, σε έχω άχτι! Όλο ο Φοίβος γράφει, κι εγώ τίποτα.
Σου είπα να φέρεις τη ταμπλέτα από το γραφείο, να τη βάζουμε στο κομπιούτερ να ζωγραφίζω, αλλά όλο το ξεχνάς. Αλλά κι εγώ, σιγά μη κάτσω να σε περιμένω! Ζωγραφίζω 15 χαρτιά κάθε μέρα και μια μέρα πρέπει να βάλω τις ζωγραφιές μου εδώ για να τις βλέπουν τα άλλα παιδάκια.

Και δε μου λες; Τι ήταν αυτό που μου έλεγες πριν ότι όλο τσακώνομαι με το Φοίβο; Δεν βλέπεις στη φωτογραφία; Εγώ τον αγκαλιάζω κι αυτός με σφίγγει!



Πάντως όταν τσακώνομαι με το Φοίβο, είναι γιατί έχω δίκιο εγώ, γιατί είμαι μεγαλύτερη και ξέρω. Αυτός είναι μικρός, κι ας λέει ότι δεν είναι.

A, κι έχω ένα παράπονο να σου κάνω. Όταν είναι άρρωστος ο Φοίβος, εμένα δε μου δίνετε σημασία!
Τι;.. όταν αρρωσταίνω εγώ κάνετε το ίδιο και με μένα; Καλά ναι, το ξέχασα αυτό! Εντάξει μπαμπά, κι εγώ σ'αγαπάω... Αλλά θέλω να γράφω πιο συχνά!

16 Ιαν 2009

Ακόμα διαβάζεις ρε μαμά;

Όλο διαβάζει η μαμά μου. Ξυπνάω, σηκώνομαι από το κρεβάτι, την ψάχνω στο σαλονι, δεν είναι εκεί. Την ψάχνω στην κουζίνα, δεν είναι εκεί.

- "Μαμά;"...
- "Ναι" ακούω από κάπου.

Την ψάχνω στο δωμάτιό της, αλλά, τι λέω, αφού στο δωμάτιό της κοιμόνουν. Στο διπλό κρεβάτι, που μου λέει ο μπαμπάς μου να μην κοιμάμαι εκεί γιατί είναι δικό του, αλλά εγώ κοιμάμαι εκεί γιατί μ'αρέσει.

- "Μαμά;"...
- "Έλα Φοίβο μου!"
- "Πού είσαι μαμά;"
- "Στο γραφείο!"

Α ναι... στο γραφείο. Πάω στο γραφείο, και η μαμά διαβάζει πάλι.

- "Πάλι διαβάζεις ρε μαμά;"
- "Τελειώνω Φοίβο μου, υπομονή, λίγες μέρες ακόμα!"

Ναι καλά, έτσι έλεγε κι εχτές. Γιαυτό κι εγώ, ξέρω τι θα κάνω. Θα τα πετάξω τα βιβλία της, για να διαβάζει μόνο παραμύθια. Τον Μπομπ-ο-μάστορα που μ'αρέσει.

Να κι εγώ.