Στ' αυτιά!

Τώρα που το θυμήθηκα! Μια νέα μου ευχαρίστηση, που για κάποιο λόγο δεν ευχαριστεί το ίδιο και τον μπαμπά μου, είναι τα αυτιά του. Τι εννοώ;
Όταν με παίρνει αγκαλιά, αρπάζω με το ένα μου χέρι το ένα του αυτί και με το άλλο το άλλο του αυτί, και τα κουνάω μπρος-πίσω. Όχι και τα δύο ταυτόχρονα εννοείται! Μία το ένα, μία το άλλο. Μου αρέσει όπως βλέπω το κεφάλι του μπαμπά μου να γυρίζει αριστερα-δεξιά.

Εκείνος βέβαια φωνάζει. Μάλλον φωνάζει για να τα κουνήσω ακόμα δυνατότερα, γι'αυτό και όταν ξεκινάει να φωνάζει, εγώ το κάνω όλο και πιο έντονα. Εκείνος φωνάζει περισσότερο και...

... με αφήνει κάτω και με αγριοκοιτάει... δεν τον καταλαβαίνω ώρες ώρες... αφού είναι ωραίο αυτό που κάνω!