Δεν το πιστεύω ότι έκανες τόσες μέρες να γράψεις για μας! Δεν το πιστεύω!
Τσάμπα κάνω τόσες σκανταλιές; Κι εγώ και η Λήδα;
Κάθε μέρα η μαμά φωνάζει "Φοίβοο!!! Τι έκανες πάλι βρε;!" και τίποτα δεν βρήκες να γράψεις;
Τέλος πάντων. Γι'αυτό κι εγώ, ό,τι έκανα αυτές τις μέρες, θα τα ξανακάνω για να τα γράψεις!
Λοιπόν... τι να πω τώρα; Τι να πρωτοπώ; Ότι άρχισα επιτέλους να λέω Μπαμπά σε σταθερή βάση; Ότι μου αρέσει να τρώω μόνος μου κι ας γίνομαι χάλια; Δηλαδή μια χαρά γίνομαι, η μαμά λέει ότι γίνομαι χάλια. Εμένα μου αρέσει που τα χέρια μου γίνονται μέσα στις σάλτσες και στάζουν στο χαλί... αφού και το χαλί έχει τόσα χρώματα, λίγα παραπάνω από την κόκκινη σάλτσα, τι πειράζουν; Δεν μπορώ να σας καταλάβω...
Ορίστε και μια φωτογραφία για να δείτε... είμαι χάλια; Όχι πείτε μου!
Καλά! αν νομίζετε ότι αυτό είναι χάλια, θα σας δείξω τι σημαίνει ΧΑΛΙΑ!
Α, επίσης χτες που με είχε αφήσει η μαμά μου χωρίς πάνα, κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ, βρήκα ευκαιρία και έκανα υπαίθριο πιπί και κακά... κι όταν λέω υπαίθριο, εννοώ ότι ξεκίνησα από το μπαλκόνι, αλλά επειδή κρύωσε λίγο ο πωπός μου, μπήκα μέσα. Συνέχισα στην κουζίνα, στο διάδρομο και στο χαλί του σαλονιού. Η μαμά μου βέβαια κόντεψε να πάθει, αλλά τι φταίω εγώ; Ας μην μου την έβγαζε! Ορίστε μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου