Εκδρομή στην Πάρνηθα!

Προχτές που ήταν Κυριακή και δεν δούλευε ο μπαμπάς μου, πήγαμε όλοι μαζί μια ωραία εκδρομή στην Πάρνηθα, στο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας. Η μαμά μου ... της Αθήνας βρε μπαμπά, αυτό ήθελα να πω! Η μαμά μου ετοίμασε μια τσάντα γεμάτη από όλα όσα χρειαζόμασταν για αυτή τη βόλτα. Πάνες, σακουλάκια πλαστικά, μπανάνες, κουλουράκια, την πιπίλα του Φοίβου γιατί κλαίει και δεν αφήνει τον μπαμπά να οδηγήσει με την ησυχία του και άλλα πολλά.

Εγώ στο δρόμο έκανα και λίγο εμετό γιατί είχε στροφές, αλλά περάσαμε ωραία. Είχε πάρα πολλά δέντρα και χορτάρι και παίξαμε και μπάλα.



Ο Φοίβος, δεν ξέρω γιατί, γκρίνιαζε πάλι. Τι θα κάνουμε μ'αυτό το παιδί δεν ξέρω. Για να τον ηρεμήσουμε λίγο, αποφασίσαμε να ξαπλώσουμε πάνω στον μπαμπά μου που δεν βρίσκει ησυχία ούτε στο πιο ψηλό βουνό της Ελλάδας, της Αθήνας δηλαδή.



Μετά βγάλαμε και τα παπούτσια μας και περπατάγαμε ξυπόλυτοι και είχε πλάκα και μετά πήγαμε να φύγουμε αλλά γινότανε ένας γάμος σε ένα εκκλησάκι εκεί πάνω και είχε πολύ κόσμο. Στο τέλος με πήρε ο ύπνος κι εμένα και τον Φοίβο, και όταν ξυπνήσαμε είχαμε φτάσει στο σπίτι και φάγαμε παστίτσιο. Ωραία περάσαμε!

Να και μια ακόμα φωτογραφία από την Πρωτομαγιά που φτιάξαμε στεφάνι:



Άμα με αφήσει ο μπαμπάς μου, θα του πειράξω το κομπιούτερ και θα γράψω κι άλλο!

Η βιβλιοθήκη.

Η βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου είναι ένα από τα αγαπημένα μου μέρη, μετά τις κούνιες, το δωμάτιο με τα παιχνίδια και την πλάτη του μπαμπά μου. Είμαστε πολύ τακτικοί επισκέπτες με τη μαμά μου (στη βιβλιοθήκη, όχι στην πλάτη του μπαμπά μου), και μου αρέσουν πολύ οι μικροί Κύριοι και μικρές Κυρίες. Η μαμά μου προσπαθεί να με πείσει να πάρουμε και κανά άλλο βιβλίο, αλλά εγώ έχω εκεί. Ο κύριος Αργόσχολος, η κυρία Εξυπηρετική και η παρέα τους μου αρέσουν πιο πολύ από όλα.

Εχτές είχαμε πάει με τη μαμά μου γιατί ήταν εκεί ένας κύριος συγγραφέας που έχει γράψει κάποια βιβλία που δεν τα έχω διαβάσει. Σπύρος Παπαδόπουλος λεγότανε, ή όχι, Γιάννης Γιαννόπουλος, αλλά όχι, θυμήθηκα... Βαγγέλης Ηλιόπουλος λεγότανε σίγουρα!

Έχει γράψει τον Τριγωνοψαρούλη, αλλά δεν τον ξέρω, τον έμαθα εχτές. Μας έκανε ερωτήσεις για τα βιβλία που μας αρέσουν, εμείς του κάναμε ερωτήσεις για τις ιδέες που του έρχονται στο κεφάλι, και μας έδωσαν και καραμέλες στο τέλος. Πήρα και αυτόγραφο!!! Με αγάπη στη Λήδα! Μου άρεσε πάρα πολύ. Το βράδυ που ήρθε ο μπαμπάς μου από τη δουλειά του που έχει απέναντι κάτι κούνιες πολύ ωραίες, του έδειξα αυτό το αυτόγραφο και του άρεσε πάρα πολύ! "Ωχ" μου είπε, "τι'ναι πάλι αυτό;" κι εγώ του είπα και χάρηκε πολύ!

Ο Φοίβος προσπαθεί να μου πάρει τα βιβλία μου! Ε, Φοίβο! Άστα βιβλία μου, θα τα σκίσεις! ΦΟΙΒΟ!!! Ρε μπαμπάάά!

Στ' αυτιά!

Τώρα που το θυμήθηκα! Μια νέα μου ευχαρίστηση, που για κάποιο λόγο δεν ευχαριστεί το ίδιο και τον μπαμπά μου, είναι τα αυτιά του. Τι εννοώ;
Όταν με παίρνει αγκαλιά, αρπάζω με το ένα μου χέρι το ένα του αυτί και με το άλλο το άλλο του αυτί, και τα κουνάω μπρος-πίσω. Όχι και τα δύο ταυτόχρονα εννοείται! Μία το ένα, μία το άλλο. Μου αρέσει όπως βλέπω το κεφάλι του μπαμπά μου να γυρίζει αριστερα-δεξιά.

Εκείνος βέβαια φωνάζει. Μάλλον φωνάζει για να τα κουνήσω ακόμα δυνατότερα, γι'αυτό και όταν ξεκινάει να φωνάζει, εγώ το κάνω όλο και πιο έντονα. Εκείνος φωνάζει περισσότερο και...

... με αφήνει κάτω και με αγριοκοιτάει... δεν τον καταλαβαίνω ώρες ώρες... αφού είναι ωραίο αυτό που κάνω!

Η επιστροφή του Σκούρκου!

ΜΠΑΜΠΑ!

Δεν το πιστεύω ότι έκανες τόσες μέρες να γράψεις για μας! Δεν το πιστεύω!
Τσάμπα κάνω τόσες σκανταλιές; Κι εγώ και η Λήδα;

Κάθε μέρα η μαμά φωνάζει "Φοίβοο!!! Τι έκανες πάλι βρε;!" και τίποτα δεν βρήκες να γράψεις;

Τέλος πάντων. Γι'αυτό κι εγώ, ό,τι έκανα αυτές τις μέρες, θα τα ξανακάνω για να τα γράψεις!

Λοιπόν... τι να πω τώρα; Τι να πρωτοπώ; Ότι άρχισα επιτέλους να λέω Μπαμπά σε σταθερή βάση; Ότι μου αρέσει να τρώω μόνος μου κι ας γίνομαι χάλια; Δηλαδή μια χαρά γίνομαι, η μαμά λέει ότι γίνομαι χάλια. Εμένα μου αρέσει που τα χέρια μου γίνονται μέσα στις σάλτσες και στάζουν στο χαλί... αφού και το χαλί έχει τόσα χρώματα, λίγα παραπάνω από την κόκκινη σάλτσα, τι πειράζουν; Δεν μπορώ να σας καταλάβω...

Ορίστε και μια φωτογραφία για να δείτε... είμαι χάλια; Όχι πείτε μου!



Καλά! αν νομίζετε ότι αυτό είναι χάλια, θα σας δείξω τι σημαίνει ΧΑΛΙΑ!

Α, επίσης χτες που με είχε αφήσει η μαμά μου χωρίς πάνα, κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ, βρήκα ευκαιρία και έκανα υπαίθριο πιπί και κακά... κι όταν λέω υπαίθριο, εννοώ ότι ξεκίνησα από το μπαλκόνι, αλλά επειδή κρύωσε λίγο ο πωπός μου, μπήκα μέσα. Συνέχισα στην κουζίνα, στο διάδρομο και στο χαλί του σαλονιού. Η μαμά μου βέβαια κόντεψε να πάθει, αλλά τι φταίω εγώ; Ας μην μου την έβγαζε! Ορίστε μας!