Όλο διαβάζει η μαμά μου. Ξυπνάω, σηκώνομαι από το κρεβάτι, την ψάχνω στο σαλονι, δεν είναι εκεί. Την ψάχνω στην κουζίνα, δεν είναι εκεί.
- "Μαμά;"...
- "Ναι" ακούω από κάπου.
Την ψάχνω στο δωμάτιό της, αλλά, τι λέω, αφού στο δωμάτιό της κοιμόνουν. Στο διπλό κρεβάτι, που μου λέει ο μπαμπάς μου να μην κοιμάμαι εκεί γιατί είναι δικό του, αλλά εγώ κοιμάμαι εκεί γιατί μ'αρέσει.
- "Μαμά;"...
- "Έλα Φοίβο μου!"
- "Πού είσαι μαμά;"
- "Στο γραφείο!"
Α ναι... στο γραφείο. Πάω στο γραφείο, και η μαμά διαβάζει πάλι.
- "Πάλι διαβάζεις ρε μαμά;"
- "Τελειώνω Φοίβο μου, υπομονή, λίγες μέρες ακόμα!"
Ναι καλά, έτσι έλεγε κι εχτές. Γιαυτό κι εγώ, ξέρω τι θα κάνω. Θα τα πετάξω τα βιβλία της, για να διαβάζει μόνο παραμύθια. Τον Μπομπ-ο-μάστορα που μ'αρέσει.
Να κι εγώ.
16 Ιαν 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Ναι για να μάθεις, μαμά!
Υπέροχο κείμενο!!!
Καλημέρα!
Ντροπή για τα βιβλία! Χαχαχα!
Καλημέρα
Έχει πολλά βιβλία η μαμά μου. Και μόλις το είδα, εγώ φοβήθηκα ότι θα με μαλώσει, αλλά γέλασε και μου έδωσε ένα μεγάλο φιλί.
Μήπως να πετάξω και τα άλλα;
Όχι μικρε μου..Μην ρισκάρεις τοσο!!!
Γεια τι χαμπάρια ;
Γεια
Δημοσίευση σχολίου